4مطلب در یک مطلب

آینه دارای حسگر را simplehuman شرکتی لس‌آنجلسی تولید کرده است که به واسطه تولید سطل‌های زباله، جای‌صابون و سایر وسایل آشپزخانه و حمام مشهور شده است. این آینه زمانی که به آن نزدیک می‌شوید روشن می‌شود و نور آن به گونه‌ای طراحی شده است که طیف رنگی نور خورشید را شبیه‌سازی کند تا شما بتوانید رنگ‌ها را در حالت طبیعی‌شان ببینید.

در کنار نور LED و شارژر USB، آن‌چه که این آینه را جذاب‌تر می‌کند کارهایی است که می‌توان به کمک آن انجام داد. اگر simplehuman یک فرستنده کم‌مصرف وای‌فای را در این آینه گنجانده بود، این آینه به یک ابزار بسیار پرکاربرد در زندگی روزمره تبدیل می‌شد. در این‌سورت آینه می‌توانست به اینترنت متصل شده و با اپی که روی آی‌فون یا گوشی اندروییدی شما نصب شده است، ارتباط برقرار کند. حسگر می‌توانست چهره شما را تحلیل کند و بسته به وضعیت پیشنهادهایی را مطرح کند. این پیشنهادها و راهنمایی‌ها درباره آرایش می‌توانست از سوی متخصصین میک‌آپ ارایه شود. در مورد آقایان ممکن است این پیشنهادها به یادآوری اصلاح صورت یا موارد مشابه محدود شود، اما به هر حال جذاب بوده و مردان را نیز به استفاده از این وسیله ترغیب می‌کند!

به نظر شما یک آینه آرایش ۲۰۰ دلاری که از نورهای LED استفاده می‌کند، با USB شارژ می‌شود و به حسگرهای داخلی مجهز است چه ارتباطی با «آینده متصل» می تواند داشته باشد؟ آینه دارای حسگر، نشانی از آینده‌ای است که در آن تمام وسایل هرچند غیرهوشمند و ساده می‌توانند از حسگرها، اتصالات اینترنتی و هوشمندی‌های نرم‌افزاری استفاده کنند تا ابزارهای ساده را بهوسایلی هوشمند تبدیل کنند.

قبل از اینکه فضانوردان به فضا فرستاده شوند,  حسابی مورد معاینه قرار میگیرند تا بیماری با خود نداشته باشند و باعث بخطر افتادن ماموریت نشوند در گذشته فضانوردان در فضا به دلایل م ختلف دچار بیماری میشدند. یکی از مهمترین بیماری آنها دریازدگی بود در سفر با سفینه هایی مثل مرکوری یا جمینی که فضانوردان خودشان را سفت بسته بودند. این مشکل چندان جدی نبود, ولی در سفر با آپولو مساله جدی شد زیرا فضانوردان مجبور بودند درون سفینه تحرک داشته باشند. طی ماموریت آپولو ۷ فضانوردان همگی دچار سردرد و علائم زکام شده بودند هرچند کسی نمیدانست این علائم واقعا بخاطر ویروش بود یا جمع شدن مایعات در سر. طی ماموریت آپولو ۸, یکی از فضانوران بر اثر خوردن یک قرص خواب واکنش بسیار شدید اسهال و استفراغ نشان داد که در شرایط بی وزنی اصلا خنده دار نیست! طی ماموریت  آپولو ۹ هم یکی از فضانوردان دچاردیازدگی شدیدی شدو درنتیجه یک راه پیمایی فضایی دیرتر از برنامه و خیلی مختصر و کوتاه برگزار شد. طی ماموریت آپولو ۱۳ یکی از فضانوردان دچار مسمومست  بر اثر تجمع سموم و کم نوشیدن آب شد. بعد از این واقعه ارزش بسیارزیاد آب در شرایط فضایی مشخص شد مساله این بود که آب نه تنها توسط فضانوردان برای آشامیدن استفاده میشد بلکه برای خنک کردن وسایل الکترونیک هم در فضا ضروری بود. زیرا به دلیل بی وزنی, جریانت جابجایی گرمایی در هوا وجود ندارد و هوای گرم در اطراف محل های گرما زا انباشته میشود از طرف دیگر فضا نوردان برای پیشگیری از تغییر مسیر سفینه در فضا,  کیسه های ادرار را در سفینه نگه میداشتند تا جرم وشتاب سفینه تغییر نکند و چون مشکل انبار کیسه های ادرار جدی بود ترجیح میدادند کمتر اب بخورند تا کمتر هم ادرار کنند و خلاصه همین موضوع باعث مسمومست میشد. در مورد بیماریهای عفونی مایعات زیاد و قرنطینه پیش از پرواز باعث میشود تا ریسک این بیماریهادر فضا کاهش یابد چون منطقی است که در فضا همه چیز سخت تر و خطرناک تر از روی زمین است. بعلاوه در شرایط بی وزنی دستگاه ایمنی بدن هم ضعیف تر میشود در فیلم آپولو ۳ میبینیم که برای صرفه جویی در انرژی دمای سفینه تا حد زیادی کاهش یافته و همین موضوع باعث مریض شدن یکی از فضانوردان شده بود ودرنهایت علائم کامل آنفلونزا تب در او ظاهر شد همه اینها نشان میدهد  چقدر قرنطینه و معاینه دقیق فضانوردان و حفظ سلامتی  آنها در فضا میتواند حیاتی و مهم باشد

 

تا سالها پس از ادواجمان درباره خودش, گذشته اش,  خانواده اش و خاطراتش چیزی نمیگفت. هنوز هم در این خصوص بسیار محتاط و زیرکانه است دوسه بار حسابی تحت تاثیر شرایط و صمیمیت محیط و افرادی که کنارش بودند قرار گرفت و او هم یک گوشه ای از گذشته اش را برایم روشنکرد اما همان چند بار هم به روشنی احساس کردم چند دقیقه بعد از کرده اش بشدت پشیمان شده. دوسه تا سوال پشت سر هم ردیف مکرد تا یقین پیدا کند من به گفته های او زیاد دقیق نشده ام و بی اهمیت از موضوع گذشته اش من هم وانمود کردم  حرفهایش از نظر من معمولی بوده و جای خاصی توی ذهنم برای نگهداری از آنها باز نکرده ام  او نفسی از سر آسودگی کشید ولابد توی خیال خودش را سرزنش کرد که مبادا دوباره بی احتیاطی کند وبی جهت از گذشته اش حرفی به میان بکشد. رفتار او برمن تاثیر عکس داشت کنجکاوی درباره او وسرک کشیدن به زندگی کذشته اش برایم  مثل یک تکلیف واجب شده بود. من همسر او بودم و حق داشتم درباره اش بیشتر بدانم چرهای بسیاری درباره او ورفتارهایش توی سر میچرخید و او حاضر نبود حتی به یکی از انها پاسخ  مناسبی بدهد همیشه میگفت: چرا ندارد . دلم اینطورخواست

دلش خواسته بود به اصرار و پس از بارها رفت و آمد از دختری خواستگاری کند که یک نامزدی ناموفق داشته و پنج سال هم ا او بزرگتر است دلش میخواست کم حرف و آرام و البته مرموز باشد.دلش میخواست بعد از هر مهمانی و مجلسی از این وآن بدگویی کند و ایراد بگیرد دلش میخواست گاهی که از منزل پدرش برمیگردیم توی ایوان منزل ساعتها تنها ودر سکوت بایستذ و بی هیچ حرکتی, مدتی طولانی به نقطه ای نامعلوم در پهنه آسمان خیره بشود. د لش میخواست تنهاباشد,  اما نمیگفت چرا مایل است  تنها مثل یک مجسمه بایستد وبه نقطه ای خیره شود و خاموش بماند…..

 

دوست نداشت در آن ساعت کسی مزاحمش شود  من این را اموختم و اورادر تنهایش همراهی نکردم اما در تمام ان مدت از نگرانی بخود پیچیدم, غصه می ریختم و حتی اشک میریختم

خیلی اتفاقی چند باری توی مترو هم مسیر شدیم دو سه هفته ای من بعنوان نیروی کمکی به محل کار دخترخاله ام میرفتم و توی همان مدت کوتاه چند بار اورا در ساعتی مشخص دیدم. همینطور آرام بنظر میرید والبته همیشه در فکر, انگار که ذهنش همیشه  درگیر موضوعی است. نگاهش آرام نیست

چند هفته بعد دوباره اورا در محل کار خودم ملاقات کردم بعنوان ارباب رجوع آمده بود با من کار داشت و یک پرسش بی ربط د محدود کاری من پرسید که پاسخ دادم وانمود کرد دیدار اتفاقی ما برایش جالب بوده. من حتی ا« روز هم باور نکردم که دیدارمان اتفاقی بوده گرچه او هنوز هم روی حرفش اصرار دارد آن روز آخر وقت اداری امده بود و من وقتی میزم را جمع کردم واز شرکت بیرون آمدم اورا جلوی خود پرداز دیدم به خوبی معلوم بود بی دلیل  آنجا ایستاده و منتظر امدن من است از کنارش که گذشتم کارتش را  برداشت مثل کسی که چیزی را به یاد آورده باشد یک پرسش دیگر درباره همان موضوعی که سر گفت و گو را به هبانه اش گشوده بود, پیش کشید و اجازه خواست همراهم باشد . صحبت را به مسائل شخصی تر کشاند وکمی ناگهانی اجازه خواست یکی دو بار دیگر خارج از محیط اداری و دریک مکان عمومی وآرام همدیگر را ملاقات کنیم من هم از او بدم نیامد بود بخصوص بعد از ا« نامزدی بد سرانجامی کهد اشتم. بیدلیل نگران بودم که مبادا دیگر شانس ازدواج نداشته باشم او تفاوتهای بسیاربا نامزد سابقم داشت.بنظرم آدم منظم, جدی, فعال , دقیق بود.تحصیلکرده بود. سابقه نامزدی یا ازدوج قبلی نداشت. خوش ظاهرو خوش قدوقامت بود و راستش در ان لحظه که او اجازه آشنایی بیشتر خواست در این فکر بودم که با چنین شخصی چه شیرین میتوانم دهان اطرافیان را ببندم وبخصوص خانواده نامزد سابقم که پس از ادواج با دختر یکی از دایی هایم, دیگر فامیل هم شده بودیم چه آتشی خواهند گرفت و….

در واقع من فقط به این قسمت موضوع فکر میکردم هنوز از دایی ام دلخور بودم که پس از ا« بازی ناجوانمردانه که آرش و خانواده اش با مکن کردند چرا نتوانست جلوی دخترش بایستد واورا از وصلت دوباره با خانواده و فامیل ما منع کند؟ اما در ان شب و در آن لحظ خوشحال بودم که آرش هم از اولین کسانی خواهد بود که از این موضوع باخبر خواهدشد ودربرابر پوریا با آن ظاهر, تحصیلات,  موقیت مالی ووضعیت شغلی رقمی نخواهد بود. حضور پرویا اـشی که میخواستم به جان آرش و خانواده ا ش وحتی دختر دایی ام انداخت اما من نگران چیز دیگری بودم….

ادامه دارد