مردها کاین گریه در فقدان همســــــــر میکنند
بعد مرگ همســـــــر خود ، خاک بر سر میکنند !
خاک گورش را به کیسه ، سوی منزل مـــی برند !
دشت داغ سینــه ی خـــــود ، لاله پرور میکنند
چون مجانین ! خیره بر دیوار و بر در مــی شوند
خاک زیر پای خود ، از گریه ، هــــی ! تر میکنند
روز و شب با عکــس او ، پیوسته صحبت میکنند
دیده را از خون دل ، دریای احمـــــر مــــی کنند !